تعیین فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به مواد ضدعفونی کننده رایج در بین سویه های MDR و XDR وPDR استنوتروفوموناس مالتوفیلیاهای تولید کننده و غیرتولیدکننده بیوفیلم جدا شده از بیمارستان های آموزشی شهر قزوین، کرج و تهران

Alizadeh, Safar Ali and Nikkhahi, Farhad and Javadi, Amir (2021) تعیین فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به مواد ضدعفونی کننده رایج در بین سویه های MDR و XDR وPDR استنوتروفوموناس مالتوفیلیاهای تولید کننده و غیرتولیدکننده بیوفیلم جدا شده از بیمارستان های آموزشی شهر قزوین، کرج و تهران. Masters thesis, qazvin university of medical sciences,qazvin,iran.

HTML Download (19kB)

Abstract

مقاومت روز افزون به آنتی بیوتیک ها و مواد ضد عفونی کننده در سویه های مختلف باکتریایی یک مشکل اساسی سلامت عمومی در جهان مطرح می باشد. استنوتروفوموناس مالتوفیلیا یک باکتری محیطی و پاتوژن فرصت طلب و سومین باسیل گرم منفی غیرتخمیری رایج که امروزه عامل بسیاری از عفونت های بیمارستانی با درصد بالای مرگ ومیر بخصوص در افراد دچار نقص سیستم ایمنی می باشد. افزایش ظهور مقاومت های چند دارویی در بین ایزوله هایی همچون استنوتروفوموناس مالتوفیلیا به عنوان نگرانی جهانی مطرح می باشد و اخیرا عفونت های اکتسابی در بیمارستان به دلیل باکتری استنوتروفوموناس مالتوفیلیا خصوصاً در بیماران مبتلا به نقص ایمنی افزایش یافته است. در سال های اخير تلاش های بسياری در جهت ارتقاء کنترل عفونت در بيمارستان ها انجام شده که منجر به افزایش مصرف ضد عفونی کننده ها و متعاقب آن مقاومت به آن ها گشته است. بررسی حاضر با هدف تعیین فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به مواد ضدعفونی کننده رایج، هیپوكلریت سدیم 5%، الكل اتیلیک 70%، سایاسپت2%، كلرهگزیدین2% و دتول 8/4% در بین سویه های استنوتروفوموناس مالتوفیلیاهای تولید کننده و غیرتولیدکننده بیوفیلم می باشد. روش بررسی: در مطالعه ی حاضر 105 ایزوله استنوتروفوموناس مالتوفیلیا از 5 بیمارستان منتخب شهرهای تهران و قزوین جمع آوری شد و به روش فنوتیپی و مولکولی تعیین هویت شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن تعیین شد. سپس تولید بیوفیلم با استفاده از روش‌ میکروتیتر پلیت در همه ایزوله ها بررسی گردید. حداقل غلظت مهاری (MIC) و باکتری کشی (MBC) در تمامی ایزوله ها نسبت به الکل اتیلیک 70 درصد، هیپوکلریت سدیم 5 درصد، دتول 8/4 درصد، سایاسپت اچ پی 2 درصد، کلرهگزیدین 2 درصد به تنهایی و در ترکیب با EDTA 17درصد به روش میکروبراث دایلوشن سنجیده شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها مجددا بعد از مواجهه با غلظت های زیر مهاری (Sub-MIC) سدیم هیپوکلریت 5 درصد به روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. ضریب فنلی نیز برای تعیین کارایی مواد ضدعفونی کننده به روش ریدال-والکر محاسبه شد. تمامی ایزوله ها از نظر حضور ژن های qacE ، qacE∆1 ، SugE1، bla CTX-M ، blaSHV و blaTEM با استفاده از روش PCR بررسی شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم ‌افزار SPSS و آنالیز توالی ها با استفاده از نرم افزار chromas و پایگاه اطلاعاتی NCBI و GeneBank انجام شد. یافته ها: از مجموع 97 ایزوله ی شناسایی و تایید شده ی استنوتروفوموناس مالتوفیلیا 100 % نمونه ها به ایمی پنم و مروپنم مقاوم بودند که به علت مقاومت ذاتی این باکتری به کارباپنم ها تاییدی در شناسایی ایزوله ها می باشد. درصد مقاومت ایزوله ها به سایر آنتی بیوتیک ها نظیر سفتازیدیم، کلیستین، تیکارسیلین کلاوولانیک اسید، کلرامفنیکل، تری متوپریم-سولفومتوکسازول، تیگه سایکلین، مینوسایکلین و لووفلوکساسین به ترتیب 3/76 %، 2/72%، 9/60%، 2/39%، 4/14% ، 4/13 %، 3/11% و 1/2 % گزارش شد. از مجموع 97 نمونه، 93 ایزوله توانایی تشکیل بیوفیلم را داشته اند که از این میان قدرت تشکیل بیوفیلم در 45 نمونه (4/46%) به صورت قوی، 41 نمونه (3/41%) متوسط، 7 نمونه (2/7%) ضعیف بود. 4 نمونه (1/4%) قادر به تشکیل بیوفیلم نبودند. با توجه به نتایج به دست آمده از مقادیر MIC و MBC در این مطالعه، بهترین تاثیر مواد ضد عفونی کننده به ترتیب مربوط به هیپو کلریت سدیم، دتول، کلرهگزیدین، سایاسپت اچ پی و الکل اتیلیک 70% می باشد. MIC و MBC مواد ضدعفونی کننده مورد آزمایش به طور قابل توجهی در زمانی که به طور مساوی با 17% EDTA به محیط اضافه گردید، حداقل یک رقت کاهش پیدا نمود و دارای اثر کشندگی و مهار کنندگی بیشتر و موجب کاهش غلظت مواد ضدعفونی کننده شد. ضریب فنلی به دست آمده برای هیپوکلریت سدیم، دتول، کلرهگزیدین، سایاسپت اچ پی و الکل اتیلیک به ترتیب 78/4، 6/0، 6/0، 15/0 و 038/0بود که نشان می دهد که هیپوکلریت سدیم موثرترین ماده ضدعفونی کننده نسبت به دیگر مواد ضدعفونی کننده بود. قرار گرفتن ایزوله ها در معرض غلظت های زیرمهاری هیپوکلریت سدیم، تفاوت آماری معناداری در الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی برخی از ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، تیکارسیلین- کلاوولانیک اسید و کلرامفنیکل نشان داد. فراوانی ژنSugE1 در 88 ایزوله (7/90%) گزارش شد، در حالی که همه ایزوله ها، فاقد ژن های qacE∆1 و qacEبودند. حضور ژن های blaTEM و bla CTX-M به ترتیب در 10 (3/10%) و 4 (1/4%) از ایزوله ها شناسایی شدند، یک ایزوله دارای ژن blaTEM و bla CTX-M به صورت همزمان بود، در حالی که در هیچ یک از ایزوله ها ژن blaSHV یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش که برای اولین بار در ایران، ارزیابی اثر مواد ضدعفونی کننده و حضور ژن های مقاومت به مواد ضدعفونی کننده را در استنوتروفوموناس مالتوفیلیای جدا شده از نمونه های بالینی مورد بررسی قرار می دهد، حاکی از درصد بالای ژن sugE، می باشد که نیاز به تحقیق و توجه بیشتری در زمینه نوع بیوساید مصرفی رایج در بیمارستان ها دارد. نتایج به دست آمده نشان دادند که مادامی که ضدعفونی کننده ها در غلظت های مناسب مورد استفاده قرار بگیرند، می توانند از رشد و توسعه ی ایزوله ها جلوگیری کنند، اما استفاده از غلظت های غیر بهینه و قرار گرفتن در معرض غلظت های زیر مهاری از مواد ضدعفونی مانند هیپوکلریت سدیم، می تواند منجر به کاهش حساسیت آنتی بیوتیکی و مقاومت متقاطع آنتی بیوتیکی و تکامل سویه های استنوتروفوموناس مالتوفیلیای بالینی مقاوم به آنتی بیوتیک گردد. در مطالعه حاضر موثر ترین (پایین ترینMIC وMBC) و کم اثر ترین ماده ضدعفونی کننده (بالاترینMIC و MBC) به ترتیب هیپوکلریت سدیم 5% و الکل اتیلیک70 % جهت مهار وکشندگی ایزوله های استنوتروفوموناس مالتوفیلیا بودند. حـضور ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده ها در جمعيت استنوتروفوموناس مالتوفیلیا و توانايي در توسعه مقاومت بيولوژيك و بروز مقاومت متقاطع با آنتي بيوتيك هـا، اهميت استراتژي هاي كنترل عفونت مؤثر را آشكار مي نمايد. در بررسی حاضر همچنین نشان داده شد که EDTA می تواند در افزایش حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی نسبت به ضدعفونی کننده های مورد بررسی در ایزوله های استنوتروفوموناس مالتوفیلیا نقش داشته باشد. همچنین در این مطالعه مشخص شد که تفاوت چشمگیری در میزان تولید بیوفیلم در بین ایزوله های استنوتروفوموناس مالتوفیلیا وجود دارد. حضور ژن های تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف که در مطالعه حاضر تشخیص داده شده است بسیار نگران کننده است و نیاز به پروتکل های مناسب کنترل عفونت از جمله غربالگری ایزوله ها، از نظر حضور ژن های تولید کننده بتالاکتاماز برای جلوگیری از عفونت بیشتر را نشان می دهد. کلمات کلیدی: استنوتروفوموناس مالتوفیلیا، بیوفیلم، ضدعفونی کننده ها، مقاومت آنتی بیوتیکی، MDR، XDR، Sub-MIC، 17% EDTA ، ESBL

Item Type:	Thesis (Masters)
Subjects:	R Medicine > RZ Other systems of medicine
Divisions:	University Thesis > Faculty of Medicine
Depositing User:	Medicine School Students
Date Deposited:	07 Nov 2022 08:37
Last Modified:	07 Nov 2022 08:37
URI:	http://eprints.qums.ac.ir/id/eprint/11883

Actions (login required)

View Item